Дэлхийн алдарт философичдийн агуу бүтээлийг хөрвүүлэн бичиж олны хүртээл болгон Монголын ард түмэндээ орчуулан хүргэдэг Гүн овгийн Аюурзана нь монголын философийн томоохон төлөөлөгч юм. Түүний намтар болон уран бүтээлийг та бүхэнд хүргэж байна. Цаашдаа ч олон сайхан уран бүтээл хийсэн философичдийн талаар дэлгэрэнгүй танилцуулж байх болно.
Гүн овгийн Г.Аюурзана 1970 онд Баянхонгор хотод төрсөн. МЗЭ-ийн шагналт. 2002 оны шилдэг зохиолын "Алтан өд" цомын эзэн ОХУ-ын Москва хотын М.Горькийн нэрэмжит Утга зохиолын дээд сургууль, АНУ-ын Айовагийн их сургуулийн Олон улсын утга зохиолын хөтөлбөр дүүргэсэн. “Цаг хугацаа амсхийх зуур”, “Философийн шүлгүүд”, “Non Plus Ultra”, “сэтгэл рүү шагайгч Түүнд” зэрэг яруу найргийн түүврүүд, “Дурлалгүй ертөнцийн блюз тэргүүтэн хүүрнэл зохиолууд”, “Гурамсан цадиг” зэрэг хүүрнэл зохиолын номууд хэвлүүлсэн. “2х2=6 буюу Суут жаран сэтгэгч”, “Орчин цагийн аугаа их сэтгэгчид”, “Зэн-буддизм: Амьдралаас ангижрахуй” зэрэг философийн чиглэлийн номууд бичиж, “Дэлхийн сонгомол яруу найраг” антолог, Монтэнь, Сартр, Фолкнер, Борхэсийн зохиолуудаас монгол хэлнээ орчуулсан. Хамгийн сүүлд “Бөөгийн домог” романаа 2010 онд гаргажээ. |
Номын танилцуулга
Номын тухай “Арван зүүдний өр” бол “Гурамсан цадиг”-ийн хоёр дахь роман болно. Цуврал романуудыг нэгтгэж буй шатаагдсан зохиолын тайлбарууд энэ номд бүрнээрээ багтсаны дээр, далд ухамсар, зүүдний сэдвээр дагнаж бичигдсэн Монголын анхны роман юм. Зүүдний наймаа, цахим ертөнцийн тухай сонирхолтой сэдэв дээр тулгуурласан, өнөө цагийн роман бичлэгийн дэвшилтэт арга хэлбэрээр бичигдсэн энэ ном гадаадын судлаачдын илтгэлд цөөнгүй дурдагдан үнэлэгдсэн бөгөөд ОХУ-д орчуулагдан хэвлэгдэж байна Түүний бичсэн шүлгээс Цагаа олоогүй... Цагаа олоогүй, Царай муутай, шинийн, нарийхан сарны Гуниг надад халдварлаад... Гэр дээр тавьсан хэлтгий шанага шиг Долоон од Дээврээр шөнөжин хөөцөлдөөд... Нойр муутай хонолоо. Нар ч цагаа олоогүй санагдах Энэ хачин өглөө Адилхан л хоёр хусны Нэг нь шарлаад, навчис нь үймээд, Нөгөө нь жишим ч үгүй, нов ногоон... Арай эрт сэрчихэв үү, би? Хожимдчихов уу? Үхлийн цэцэгс Yнэр нь хаа ч байдаггүй үнэр Өнгө нь хаа ч байхгүй өнгө Тийм үнэрийг сайхан ч гэх, муухай ч гэх аргагүй Тийм өнгийг үгээр дүрсэлж болохгүй. . . Yс сэрвэлзэх ч салхин үгүй талд Yнэр, өнгө түмэн цэцэг найгана. Yл мэдэгхэн санаа алдахын цуурайг Yүрдийн тайвшрал, мөнхийн зүүд залгана. Өө, нөгөө л зүүд шив дээ Урьдын өнгө, урьдын үнэрийг нь мэдэх цэцэгс Yхэл, үнэндээ, бас л амьдрал шиг Уйтгартай, сэтгэл булаах юмгүй эд шив дээ. Хичнээн хичээгээд хүсэлд минь Хичнээн хичээгээд хүсэлд минь Өөр бүсгүй багтахгүй Гэвч би хүүхэд мэт Үнэн ч дурлаж чадахгүй Чамайг гэж бодоод Хэнийг ч энхрийлэхэд бэлэн Чанга инээд шиг цохилох Зүрхээ захирч чадахгүй Чамайг гэж бодоод Хэнийг ч энхрийлэхэд бэлэн Чиний тухай бодол минь Солиорсон хүн шиг насгүй, Чийгтэй агаарт татаатай Солонгийн төдий хэврэг, Үлээхэд сарнимаар эмзэг Гэвч гадаа салхитай байна Үнэндээ энэ солонго Хийсээд арилчихгүй л байна... Бяцхан суурингуудыг би сайн ойлгодог. Бяцхан суурингуудыг би сайн ойлгодог. Бяцхан суурингийн нохдын дуу золбоотой, Xүмүүсийн инээвхийлэл гунигтай байдаг. Ингэж хүлцэнгүй инээвхийлдэг хүмүүс л Эртний бүрэнхий дууг мартаагүй явдаг. Тэдний хүүхдүүд л шүлэгч болдог. Зурагтын ганцхан суваг гардаг Бяцхан суурингуудыг би сайн ойлгодог. Зун нь энд диваажин шиг, ªвөл нь зүүд шиг, хавар нь там шиг... Намар гэж ер байдаг юм уу? Шарлах ганц ч навчгүй Саргар моддыг нь би дэндүү сайн ойлгодог. |
No comments:
Post a Comment